“Bütün ümidim gençliktedir.” demişti Atatürk, sonra da eklemişti:
- İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi, vazifen; Türk istiklâl ve cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda, mevcuttur!
*
Ya sporcuya:
- Cumhuriyet, düşünsel, bilimsel ve bedensel olarak güçlü ve düzeyli koruyucular ister, demişti.
Sonrada, 
- Ben sporcunun zeki, çevik ve aynı zamanda ahlâklısını severim, diyerek nasıl olmaları gerektiğine işaret etmişti.
*
Ya köylümüze!
-Köylü milletin efendisidir.
Bakın, bakalım bugün efendisi mi?
*
Ya sanatçıya:
- Efendiler, hepiniz milletvekili olabilirsiniz, bakan olabilirsiniz hatta cumhurbaşkanı olabilirsiniz fakat sanatçı olamazsınız!
*
Ya öğretmene:
- Öğretmenler! Yeni nesil sizin eseriniz olacaktır.
Öğretmenlerin olamadı ama imamların oldu.
*
Düşünün, dünyada hiçbir lider, milletini bu kadar yüceltmemiştir. 
Köylüsünden, doktoruna, bilim insanından öğretmenine, sanatçısından kadınına hep gurur bahşetmiş bir lider o.
Ona minnet ve şükran duyuyoruz.
*
Ve ne demişti:
-Millet yorgun ve fakir bir durumda. Milleti ve memleketi savaşa sürükleyenler, kendi hayatlarını kurtarma kaygısına düşerek memleketten kaçmışlar. Saltanat ve hilâfet makamında oturan Vahdettin soysuzlaşmış, şahsını ve bir de tahtını koruyabileceğini hayal ettiği alçakça tedbirler araştırmakta. Damat Ferit Paşa’nın başkanlığındaki hükûmet âciz, haysiyetsiz ve korkak. Yalnız padişahın iradesine boyun eğmekte ve onunla birlikte kendilerini koruyabilecekleri herhangi bir duruma razı!...
*
Ve bugün…
Gerisini siz düşünün!
*
İŞİN ÖZÜ:
“Seni cennet vaadiyle kandırıp fakirliğe mahkum edenlerin hayatlarına bak bu dünya'da cenneti yaşadıklarını göreceksin.” Charles Darwin.