Bugün okulda ufak tefek işlerle meşgulken telefon çaldı.

    Arayan, 6 ay kadar önce okulumuza çok sayıda led lamba bağışlayan, değerli insan, emekli asker, 82 yaşındaki Erdal Bey idi...

     "Sayın Hocam, sizin okulda berberlikten anlayan, bu konuda ders verenn öğretmen var mı?" dedi.

     Ben de, "Bu konuda becerisi olan öğretmen yok ama 40 yıldır tüm saç-sakal işlerimi yüzde 50 oranında kendim yapıyorum. Bu konuda çırak kadar becerim var. Sizin saçınızı kesebilirim" dedim.

    Çok memnun kaldı. "Ama bana evden çıkmak yasak, nasıl edeceğiz" dedi.

     "Bu da engel mi, ben sizi evinizden alırım. Okula götürürüm. Orada saç tıraşınızı yaparım" dedim.

    "Tamam" dedi. Onu evinden aldım. İlerleyen yaşına rağmen, tütün vb. gibi şeylerden uzak olduğu için sağlıklı görünüyordu."

    Okula geldik. Basit gereçlerle tıraşı yaptık. Erdal Bey dedi ki: "45 gündür evden çıkamıyorum. Kitap, gazete okuma, zeka geliştirici oyunlarla meşgul olmak dışında yaptığım bir iş yok. Bu günler de geçecek..."

    Saçının kesilmesinden ötürü çok memnun kaldı.

    Bir gün biz de bu şekilde yaşlanıp elden ayaktan düşeceğiz diye düşündüm...