Atalarımız, “Yiğit lakabıyla anılır” demiş. Türk Dil Kurumu (TDK) Lakap sözcüğünü; Bir kimseye ya da bir aileye, bir özelliğinden dolayı, adından ayrı olarak sonradan takılan ad, olarak tanımlar.

     Ülkemizin Kurucusu Büyük Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk, 26 Kasım 1934 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde kabul edilen,“Lakap ve unvanları kaldıran kanun” ile bunları kaldırdı.

    Ancak benim yaşadığım, çocukluğumun geçtiği köyüm Bakırcılar’da da o dönemde bazı sülaleler ve kişiler yine de lakaplarıyla anılırdı. Kısacası adıyla anılmazdı kişiler. Lakapları isimlerinin önüne geçerdi.

    İşte bende sizlere o güzel insanlarımdan, büyüklerimin lakaplarını sıralamak istedim. Eeee… Ne derler, “Yiğit lakabıyla anılır”. Ebediyete göçmüş bu insanlarıma rahmet dilerken, sağ olanlara da sağlık diliyorum.

    İşte çocukluğumda köyümüzdeki lakabıyla anılar kişiler:

    Tanaş, Tırık kızı, Pireli, Mösmös Ercep, Kambur Bayram, Cukkan, Paşa, Hacı Patuk, Hayri Badak, Tepeli, Patakalı, Gumek, Hos Ahmet, G.tlü Sefer, Güdük Emine, Çelibey, Kara Ahmet, Hotak, Gara Ismayıl, Kel Ercep, Hacı Şaban, Mütahit, Pempüş, Çakır Hemide,  Kabadayı, Tit Nuri, Çeküç, Pepe Baki, Kör Tahir, Hanım’a, Fedük Kızı, Gamalı, Gara Mıstı, Demürlü, Leylek Sefer, Yolcu, Gaz Apduş, Çakır Ali, Kel'a, Zalım, Kara Hasan, Fatük Gelin, Zeynepcük, Pomak Sefer, Yanuk Kızı, Çakıcı, Çakır Siyami, Goca Hemide, Cin Anşa, Çekeneci, Deli Muhtar, Çavuş'a, Goca Anşa, Ismak, Orbey, Kadı Muhtar, Zımpırtı, Zeki Bey, Papili, Ekleşme, Gabaruk Emine, Çeşit Kızı, Enfürme, Ismayıl’a, Mustan’a, Deli Kezban, Kel Kamil, Emina Atun, İbram Damat, Ercep Damat, Cabbalak, Allı Zeynep, Döktür, Dadul, Kezbancı, Kurt kızı, Höttü, Kara Kız, Gürez Hacer, Bazallı, Sağır Ercep, Kara Satı, Tıyırtı, Şeplek Yaşar, Sarı Hasan, Pamuk Henife, Çakır Hemide, Kırukçu Hafize, B.lu Kemal, Çolak Kız ve Deli Gödek.

Kaynak: Pusula