Sercan Kapusuz

    Türkiye Taşkömürü Kurumu (TTK) işçisinin 600 bin lira, TTK Genel Müdürünün ise 6 milyon lira aldığı 1990 yılında, ücretleri asgari ücretin altında kalan işçilerin canına tak etmişti. Bir yandan ’80 darbesi sonrası hayata geçirilen neoliberal politikaların diğer yandan umutsuzluğun büyüdüğü memlekette ’89 Bahar Eylemleri’nden sonra işçi sınıfının umudunu yükseltecek bir grevin ayak sesleri duyuluyordu. 30 Kasım 1990’da Zonguldak’ta greve başlayan maden işçileri, 4 Ocak’ta Ankara’ya doğru yöneldi. Bakanlar Kurulu ‘kanunsuz’ diyerek yürüyüşü engellemek istese de binlerce işçi 4 Ocak günü sabaha karşı ellerinde yiyecek torbalarıyla sendika önüne yığıldı.

    34 yıl önce bugün; kilometrelerce uzunluktaki bu işçi yığını, Amasra, Ulus, Devrek ve Çaycuma’dan gelenlerle yüz bini aştı. Bütün bir kent ayakta, bütün ülkenin gözü buradaydı. Birçok ilden gelen ilaç, yiyecek, battaniye ile müthiş bir dayanışma da cabası. Kolluk kuvvetleri dördüncü gün Mengen’den işçilerin geçirilmeyeceğini söyledi. 186 işçi barikatı zorladıkları gerekçesiyle gözaltına alındı.

    Kazanımları ve kaybettirdikleri ile Türkiye işçi hareketi açısından bir mihenk taşı olan yürüyüş, ’89 Bahar Eylemleri’nden sonra işçi sınıfına büyük bir cesaret ve umut vermişti. 34 yıl sonra asgari ücret genel ücret haline gelirken, toplu iş sözleşmesi imzalanan iş yerlerinde bile açlık oranlarına imza atılırken bu yürüyüş, “Her ekonomik talep anı zamanda politiktir. Mücadele etmeden alınan kazanımlar geçicidir” ilkesini bir kez daha ortaya koymuştur. Unutulmamalıdır ki, tarih hak verilmez alınır ilkesini bir kez daha yaşatmıştır.

     Büyük işçi lideri Şemsi Denizer’i saygıyla anıyoruz. Üzerinden 34 yıl geçmesine rağmen Türkiye işçi sınıfı için önemini koruyan Büyük Madenci Grevi ve Yürüyüşü kutlu olsun!...