Haber Merkezi
Devrek Rüştü Onur Sanat ve Kültür Derneği (ROSAK) başkanı Leman Öztürk, Devrekli şair-yazar Müfide Güzin Anadol’u ölümünün 20. Yıldönümünde andı.
Müfide Güzin Anadol’un Devrek’in yetiştirdiği önemli şahsiyetlerden biri olduğunu belirten Başkan Leman Öztürk, “13 Şubat 2005 tarihinde yitirdiğimiz Müfide Güzin Anadol’u ölümünün 20.yıldönümünde saygı ve özlemle anıyoruz” dedi.
Müfide Güzin Anadol’un eserlerinde, Devrek’in yeşil dokusu, tahta, ahşap evlerinden, Devrek Çayı’ndan ve kasaba yaşamından kesitler sergilediğini belirten Başkan Öztürk, “Anadol, çeşitli dergi ve gazetelerde yayınladığı şiirlerinde ise insan sıcaklığı ve duyarlığının derin izleri görülür. Öykülerinde o eski birbirinin sırtına yaslanan tahta evlerden çok, evlerin içindeki haleti ruhiyeyi ve bu evlere tutunarak yaşayan insanları anlatır. Çünkü yazara göre bu evler canlıdır, yaşarlar ve ölürler. Yazarın, Devrek yaşamını çok iyi gözlemlediğini, öykülerindeki ve şiirlerindeki tipler de belirgin olarak gösterir. Devrek’in dar sokaklarındaki evlerde yaşayan yoksul aileler, küçük insanlar, şehir ve köy yaşamı arasına sıkışmış okuyamamış, cahil kesimler şiir ve öykülerinin kahramanlarıdır.”diye konuştu.
ROSAK Başkanı Leman Öztürk, bu vesileyle Devrek’in yetiştirdiği, Devrek ile özdeşleşen şair-yazarlar Rüştü Onur, Sabahattin Batur, Zihni T. Anadol, Mithat Yaban ve Hamit Kalyoncu’yu da saygıyla andığını, kaydetti.
MÜFİDE GÜZİN ANADOL KİMDİR?
Şair, yazar Müfide Güzin Anadol 12 Ocak 1925 tarihinde babasının Tahrirat Müdürlüğü (Kaymakamlık Yazı İşleri Müdürlüğü)/Kaymakam Vekilliği yaptığı Niğde’nin Arapsun(*)ilçesinde doğdu. Aslen Devreklidir.
Uğuz Ergenekon Bey’le Hatice Hanım’ın dört çocuğundan en büyüğüdür. Diğerleri ise; Atalay (30.08.1929-17.10.1935), Demir Farabi (01.01.1932-23.07.1995) ve Ülker Niron (1937- yaşıyor.)’dur.
Babası Uğuz Ergenekon Bey, Arapsun’dan sonra, Kdz. Ereğli ve Safranbolu’da görev yaptı. Daha sonra Zonguldak Valiliği Kalem-i Mahsusa (Özel Kalem Müdürlüğü) Müdürlüğüne atandı ve buradan da emekli oldu.
Müfide Güzin Anadol, ilkokulu Ereğli ve Safranbolu’da, ortaokulu Bartın’da okudu. Bartın ortaokulunda okurken Hisarcılar akımının önemli temsilcilerinden biri olan eğitimci-şair Rıza Polat Akkoyunlu’nun öğrencisi oldu (1938-1940).
Daha sonra, Parasız Yatılı Sınavını kazanarak İstanbul Çamlıca Kız Lisesi’ne giden Müfide Güzin Anadol, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Türkoloji Bölümünü kazandı. Buradan da “Türkçe Öğretmeni” olarak mezun oldu. Diplomasında fakültede o dönem dekan olarak görev yapan Ahmet Hamdi Tanpınar’ın imzası bulanan Müfide Güzin Anadol, Tanpınar’ın isteği üzerine bitirme tezi olarak da Aka Gündüz’ü ele aldı.
Öğretmenlik stajını Pertevniyal Lisesi ve Hasköy İlkokulu’nda tamamladıktan sonra, Devrek Ortaokulu’na atandı.
Aynı zamanda, Devrekli yazar Zihni Anadol’un yeğeni olan Müfide Güzin Anadol, öğretmenliği yanında Devrek’te çalıştığı yıllarda, uzak köylerden gelen öğrencilerin ihtiyaçlarının giderilmesi için arkadaşları ile 1955 yılı Haziran ayında çalışmalarına baş-layan Devrek Yatı Yurdu Yaptırma Derneği kurucuları arasında da yer aldı.
Sanatçı bir aileden gelen Anadol’un ilk şiirleri Kaynak dergisinde yayınlandı. Şiir ve öykülerinde öğretmen olarak görev yaptığı Devrek’in, meyve ağaçları ile dolu bahçeli tahta evleri, yemyeşil dokusu, ünlü ırmağı ile küçük kasaba yaşamından çizgiler bulunur. Müfide Güzin Anadol’un çeşitli dergi ve gazetelerde yayınladığı şiirlerinde ise insan sıcaklığı ve duyarlığının derin izleri görülür. Öykülerinde o eski birbirinin sırtına yaslanan tahta evlerden çok, evlerin içindeki haleti ruhiyeyi ve bu evlere tutunarak yaşayan insanları anlatır. Çünkü yazara göre bu evler canlıdır, yaşarlar ve ölürler.
Yazarın, Devrek yaşamını çok iyi gözlemlediğini, öykülerindeki ve şiirlerindeki ka-rakterler ve tipler de belirgin olarak gösterir. Devrek’in dar sokaklarındaki evlerde ya-şayan yoksul aileler, küçük insanlar, şehir ve köy yaşamı arasına sıkışmış okuyama- mış, cahil kesimler şiir ve öykülerinin kahramanlarıdır.
Devrek Ortaokulu, Kırıkkale Lisesi, Zeytinburnu İhsan Mermerci Lisesi, Üsküdar Kız Lisesi’nde Türkçe ve Edebiyat öğretmenliği yapar, 1987’de Beylerbeyi Lisesi’nden emekli oldu. Devrek’te ve öğretmenlik yaptığı yerlerdeki öğrencilerin üzerinde olumlu izlenimler bırakan Anadol, şairliği, yazarlığı ve yayımladığı kitapları ile de Devrek’te iz bırakanlar arasında yer aldı.
Müfide Güzin Anadol, 13 Şubat 2005 günü seksen yaşında aramızdan ayrıldı.
Eserleri: Derviş Hayriyesi (şiir-1967), Geceleyin (şiir-1978), Gece Sefaları (şiir-1985), Tahta Evler (öykü-1984), Melisa (roman-1989) ve Karaduman’ın Serüvenleri (çocuk romanı-1999).
(*) Arapsun 1948 yılında Niğde’ye bağlı bir ilçe iken yine aynı yıl il yapılan Nevşehir’e bağlanarak Gülşehri adını almıştır.
Kaynak: İbrahim Tığ, Müfide Güzin Anadol / Bütür Şiirleri, Myrina Yayınları 2024
