Yaklaşık yedi aydır elime kalem alıp duygu ve düşüncelerimi yazamadım. Biraz daha bekleseydim belki de yazın yaşamım sonsuza dek bitecekti. Bu duruma düşmediğim için kendimle ne kadar övünsem az gelir her halde…
Nisan ortalarında yayınlandı sekizinci kitabım: Parçalanmış Hayatlar. Gerçeklik ve kurgusallığı ile roman türünün belki de çok farklı bir çizgisini yansıtıyor. Yaşadığım yöreyi, doğasıyla, insanıyla, toplum ilişkileriyle çok yönlü dile getirdim kendime göre. Roman kahramanlarımı, yanımdaki, yakınımdaki kişilerden seçtim çoğunlukla. Aralarında yakından tanıdıklarım da var elbet. Onlar, roman kahramanlarımda kişilik buldu...
Vurgun, 333, Köprüden Önce Son Çıkış ve Kırlangıç Zamanı serinin diğer kitapları. Beş kitaplık seride, kadına şiddet, cinsel saldırı, taciz ve tecavüz, erken yaşta evlilik, akraba evliliği, ensest ilişki tema olarak yer aldı. Bütün romanlarım yaşadığım çevrede yaşanmış olaylardan kurgulandı. Amacım romanım aracılığıyla okuyucularımın dikkatini bu bozuk, ahlak çöküntüsü yaşamlara çekmekti elbette. Başarabildiysem ne mutlu bana…
Olayları anlatırken elbette ülkemizin ve yöremizin siyasal özelliklerinden söz etmemem yanlış olurdu. Kötü amaçlı din tüccarlarının sözde din adına insanları duygusal açıdan nasıl sömürdüklerine de tanıklık ediyor romanlarım. Cin çıkarma, çocuk sahibi yapma, türlü hastalıklardan kurtarma, muska gibi batıl olan ne varsa aydınlanmamış insanlarımız üzerinde uygulandı, uygulanmaya da devam ediyor…
Ülkenin seçkin üniversitelerinde görev yapan öğretim elemanlarından kimileri sosyal medyadan doğru kadınlarımızı aşağılayıcı açıklamalar yapıyor. Dini de alet ediyorlar kendilerine. Eğitim konusunda zaten Avrupa standartlarından geride olan ülkemizde, cahilliğin ülke ilerlemesinde olumlu bir etki yaratacağını savunarak, okulların kapatılmasını, yerine uhrevi bilgilerin verildiği yerlerin açılmasını öneriyorlar. Böyle bir anlayışla memleketimizin kaplumbağa adımıyla bile gelişmesine olanak var mı tanrı aşkına!
Avrupa insan haklarına uyumlu kadın sözleşmesinin cumhurbaşkanının imzasıyla nasıl feshedildiğini -hem de herkesin uykuda olduğu bir saatte yayınlanan kararnameyle- yaşadık. Yerine Ankara Sözleşmesi diye bir sözleşmeden söz edildi. Bunca zamandır ortalarda yok. Kadına şiddet de son sürat devam ediyor ne yazık ki! Hele bir iki gün önce sosyal medyaya yayılan 6 yaşındaki bir kız çocuğunun bir aşiret şeyhi ile evlendirilmesi haberi içimi acıttı…
Siyasetin kör topal ilerlediği günümüzde dünya uzay çağını dibine kadar yaşarken bizim memleketimizde bir kısır döngü içindeyiz sanki. Cumhurbaşkanı, muhalefet partisi liderine Bay Kemal diye hitap ediyor. Aklınca dalga geçiyor. Unuttuğu, Bay kelimesinin saygınlık ifade eden anlamı. Atatürk’ün söylevlerinde özellikle dile getirdiği sözcük. Doğrusu yakışıyor da parti liderine…
3 Aralık’ta açıkladı Kılıçdaroğlu “İkinci Yüzyıl Vizyonu’nu” Saatler süren açıklamalar, bilim insanlarının sözleri geniş yankı buldu. Vizyon üzerine sözü olmayanlar, sadece kara çalmanın peşine düştüler. Daha ileri gidip, parti liderini eşi üzerinden etkisizleştirmeye başladılar. Ama emellerine kavuşamadılar tabiki…
O gün, Cumhurbaşkanı da Urfa’daydı. Yanına İbrahim Tatlıses’i de alarak yaptı gövde gösterisini. Onun vizyonu Tatlıses’ti sanki. Ama ağzında yine aşağılayıcı sözler. Aynı şeyin onda biri kendisine yapıldığında derhal müdahale ediliyor yetkili makamlarca. Bulunduğu makamın sınırsız olanaklarından yararlanan Cumhurbaşkanı, yığma kitlelerle gövde gösterisi yapmayı çok seviyor nedense. Önceki seçimlerde kapı kapı dolaşan CHP’yi oy avcılığına çıkmakla yaftalamıştı. Aynı şeyi şimdi kendisi yapıyor. Teşkilatlarına, kapı kapı dolaşma emri verdi. Eh, altı aydan haylice kaldı seçimlere. Belki de daha kısa. Göreceğiz bakalım el mi yaman, bey mi?
Geliyor gelmekte olan…
