Öyle bir zamana düştük ki artık sözün bittiği yerdeyiz. Böylesine acı dolu, gözyaşı dolu, kin ve nefret dolu bir ülkede yaşamak, yaşananlara katlanmak gerçekten zorun zoru. Askerlerimize ve polislere yönelik terör saldırısının ardından sivil halka yönelik terör saldırılarının da sıkça gündeme geldiği yurdumuzda artık kim kime ne kadar güvenecek tartışma konusu. Gölgemizden bile çekinir olduk inanın. Zaten terör odaklarının amacı da bu değil mi? Bir korku imparatorluğu yaratmak ve insanlarımızı sindirmek...
İktidar, terör konusunda neden ana muhalefet partisinin önerisine kulak kapatır anlaşılır gibi değil! Ne diyor Ana muhalefet partisi lideri: “Gelin mecliste bir komisyon kuralım. Bu komisyonun hazırladığı projelerle çözelim terör olaylarını!
İktidar açısından muhalefetle işbirliği yapmak çok mu zor? Aylarca ana muhalefeti teröristlerle işbirliği yapıyor diye her ortamda yaygara koparan iktidar, hiç değilse keşke terör konusunda bari işbirliği yollarına kapılarını kapatmasaydı!
Yitip giden onlarca can; yaralı yüzden fazla insan ve her gün çekilen ıstıraplar, acılar…
Reva mı bütün bunlar bu güzelim yurdum insanlarına?
Bir de durumdan fırsat yaratanlar!
Bir de üç kuruş para uğruna beş takla atanlar!
Bir de Yiğit Bulut!
“Öyle abartmayın kardeşim, alt tarafı bir patlama!” diyen Yiğit Bulut…
Memleket can acısıyla kıvranırken bir de işi gücü Kılıçdaroğlu olan Mehmet Metiner…
Bir de Cumhurbaşkanına yaranmak için, iktidardan nemalanmak için abuk sabuk konuşan Savcı Sayan!
Bir de sözüm ona Dinamit programlarıyla işi gücü CHP olan Latif şimşek, Rasim Ozan Kütahyalı!
Bir de…
Ne kadar uğraşırsanız uğraşın bizi acı çekmeye, terörle iç içe yaşamaya, haksızlıklara, vurguna, soyguna göz yummaya, baskılara, şiddete, kadere rıza göstermeye alıştıramayacaksınız!
