Kavurucu yaz sıcakları insanın canına tak dedi vesselam. Öle böyle değil, insanın yağını eriten sıcaklardayız bir aydan fazladır. Şöyle bir kara bulut görsek gökyüzünde çok şükür yağmur yağacak, serinleyeceğiz artık diye seviniyoruz. Ama sonu hayal kırıklığı... Bir damla yağmura hasret kaldık adeta…
Yaz sıcaklarının kavurucu etkisi daha da sürecek gibi… Sıcaklara bir de havanın rutubeti eklenince insan yapış yapış oluyor. Böylesine sıcak günlerde insanın sıcaklığına olan gereksinim biraz daha ön plana çıkıyor. Çünkü havanın sıcağı, insanda ne akıl bırakıyor ne mantık… Sinirlerse kontrol altına alınamayacak kadar gerginleşiveriyor… Asap elden gidiyor doğrusu…
Caddelerde, sokaklarda yan yana yürüyenler, bir kıvılcım ateşiyle yanıp tutuşuyor. Sonra eften püften nedenlerle ağız dalaşı önce, sonra da kavga, dövüş…
Böyle sıcak zamanlarda sahillerde olanlar, dere, ırmak kıyılarında yaşayanlar biraz daha şanslılar. Bunaldı mı sıcaktan ver elini suyun içi… Serinle babam serinle… İşte o zamanlarda artık ülke gündemi arka planlara itilmiştir. Serinleyen bedenlerle birlikte beyinler, ruhlar da dinginleşmiştir artık…
Şu kavurucu ağustos sıcağında güzelim memleketimin güzelim insanları kavgasız – dövüşsüz can cana, dostlukla, huzur ve barış içinde yaşasalar; her tür sorunlara bir nihayet olsa, Devleti idare edenlerle edilenler arasında uçurumlar olmasa, milletin vekilleri ile millet arasındaki bağlar sımsıkı olsa, hiç çözülmemecesine. Adalet mülkün olsa, insanlar inançlarını göğüslerini gere gere yaşasa; horlanmasa, dışlanmasa… Etnik kimliklerinden dolayı ötekileştirilmese hiç kimse… Yengemiz, eniştemiz, gelinimiz, kızımız diye bağlandıklarımızı etnik kimliklerinden dolayı dışlamasak. Bu güzelim ülkede yârin dudağından gayrısını eşit paylaşsak şairin dediği gibi… Ne güzel olurdu.
Ne güzel olurdu bir ağaç gibi hür, bir orman gibi kardeşcesine yaşamak! Ne güzel olurdu çiçekler içinde bir bahçe gibi görmek yurdumuzu… Ve ne güzel olurdu cennetten bir köşe yapmak her yanı değil mi?
Ağustos sıcağında aklım da sıcağın etkisiyle alev alev dalgalanıyor. Birden içinde bulunduğumuz günler geliveriyor gözlerimin önüne. İşte o zaman ne denizin tadı kalıyor, ne suyun serinliğinin…
