Çok dinlenen bir Mahsuni türküsünü anımsadım birden. Bugün bayramın son günü! Geçen üç gün ülkede pek de huzurlu, mutlu bir biçimde kutlanmadı bayram. Çünkü insanlar huzursuz. Çünkü insanlar bir korku çemberi içindeler. Çünkü şu FETÖ belası neredeyse cadı avına dönüşecek noktaya geldi. Sendikaya üye olmak, terörist olmaya eşdeğer tutulmaya başlandı. Sendikaların eylemlerine katılanlar bile sorgusuz sualsiz açığa alınıyor. Hatta kamu görevlerinden ihraç ediliyor. Ve herkeste merak konusu olan soru: Bu işin sonu nereye varacak? Çünkü birileri sağ gösterip sol vurmaya başladı. Çünkü sapla saman birbirine karışıyor. Kim haklı kim haksız bilene aşk olsun!

“At izi it izine karıştı.” diyenler bu ülkenin idarecileri. Oluşan haksızlıkları gidermek de onların görevleri. Suçlu mu, suçsuz mu bilemediğimiz insanlar haklarında iddianame bile düzenlenmeden tutuklanıyor. Ve sorgusuz sualsiz içeri alınanlar, en yakınları ile bile görüştürülmüyor. Böylesine bir durum en ilkel toplumlarda dahi görülmezken bu zulüm bize reva mı?

Olağanüstü hal çerçevesinde çıkarılan kararnameler insanları oldukça huzursuz etmeye başladı. CHP haksızlığa uğrayanların yanında yer aldığını bir kez daha gösterdi. Önce mağdur edilen Eğitim Sen genel başkanı ile bir görüşme yaptı. Ardından da başbakanla yapacağı görüşmede endişelerini dile getireceğini belirtti. Kılıçdaroğlu’nun bu girişimi sosyal çevrede olumlu karşılandı elbette. Teröre karışanla, terörün yanından, yakınından bile geçmeyenin ayrılması gerektiği konusunda tüm çevreler hemfikir. Ama uygulama yok yetkililerde nedense. Doğuda on dört bine yakın öğretmen açığa alındı. Belki teröre karışanlar da vardır içlerinde ama sıkı bir araştırma – inceleme yapılmadan tüm Eğitim Sen’li öğretmenleri yaftalamak ne kadar doğru?

Bir yandan ülkede yaşananlar bir yandan Doğu, Güney doğu komşularımızda yaşananlar…

Bir yanda Amerika ile Batı ile ilişkilerdeki belirsizlikler…

Rusya ile İsrail ile yeniden kurulmaya çalışılan ekonomik – siyasi ilişkiler

Bir yandan ekonomimizdeki gittikçe kötüleşen gidişat…

Bir yandan komşunun komşuya kuşkulu baktığı sosyal yaşam…

Velhasıl bu bayram pek de iyi geçmedi.

Bu bayram da bize bayram olmadı.

Bu bayram da kin, nefret, öfke duygularının tavan yaptığı bir bayram oldu anlayacağınız.

Bir gün bayramlar gerçekten bayram olur umudumuzu hiç yitirmiyoruz. Çünkü biz umutsuz, ümitsiz yaşayamayız.

En karanlık günlerde bile küçücük bir umut ışığı ile yaşamaya alışkınız. Geçmişimiz bunun örnekleri ile dolu. 18 Martları, 19 Mayısları, 30 Ağustosları daha unutmadık…