On bir küçücük kız çocuğu ve başlarındaki eğitimcisi yanıp kül oldular akşam saatlerinde. Bu kez ateşin düştüğü yer bir kız öğrenci yurdu. Bakanlık denetiminde fakat özel bir kız yurdu. Akıl almaz bir nedenle yanıp kül oldu yurt. On iki canla beraber. Yirmi iki de yaralı. Yüreğimiz yanmasında ne yapsın?
Aylar öncesinden gelen tehlikeyi mecliste işaret etmişti CHP Adana milletvekili. İktidardan Adana’daki eğitim öğretim durumu hakkında bilgi istemişti. Mersin CHP milletvekili Aytuğ Atıcı da mecliste yaptığı konuşmaya eğitimin içler acısı durumuna işaret etmişti. Bursa CHP milletvekili de aynı minval üzerine konuşmuştu mecliste. Hatta CHP milletvekillerinin eğitimin içinde bulunduğu durum, özellikle de yurtlarla ilgili bir araştırma komisyonu kurulması için bir önerge hazırlamışlar. Eminim ki önerge iktidar partisi vekillerince reddedilecek. Çünkü iktidar, Nisan ayında özel yurtlarla ilgili araştırma önergesini reddetmişti. Ne yazık ki iktidar, kendisinin hazırlamadığı hiçbir önergeye geçit izni vermiyor mecliste…
Yüreğim yangın yeri. Bu satırları yazarken yayın yasağı da getirildi yurt yangını ile ilgili. RTÜK, akıl almaz bir gerekçeyle getirdi yayın yasağını. Sözüm ona yaşamını yitirenlerin adları yanlış veriliyormuş, yangın abartılı bir biçimde anlatılıyormuş… Peki, getirilen yayın yasağı ile gerçekler ne denli örtülebilecek? Ölenlerin yakınlarının acısı ne ölçüde giderilebilecek? Yazık ki yazık!
TÜYAP
Geçtiğimiz hafta Pazar günü Büyükçekmece’de TÜYAP kitap fuarına gittim. Geniş bir alanda hazırlanan fuara birçok yayınevi katılmış. Bazı yayınevleri aynı zamanda imza günleri de düzenlemiş. Yılmaz Özdil’e aldığım iki kitabını imzalatmak için reyona gittiğimde artık yazarın imza için sıraya kimse alınmamasını istediğini duyurdu görevli. Çok rica etmeme rağmen kitap imzalatamadım Yılmaz Özdil’e. Sadece uzaktan da olsa bir fotoğraf çekme fırsatı bulabildim. Ama fuara katılımın yoğunluğunu görünce içimde büyük bir sevgi seli oluştu. Bu memlekette kitap okuyanların sayısı meğer hiç de küçümsenecek gibi değilmiş. Gerçi ülke nüfusuna oranla belki dünyada kitap okuma açısından son sıralardayız ama insan gene de seviniyor doğrusu. Çünkü bu memleketin aydın insanlarının bazıları daha atlarına binip çekip gitmemişler!
Yılmaz Özdil’in “Adam” adlı kitabını okuyorum. Herkese de öneririm. Bu memlekette adam ile erkek sözcükleri arasındaki anlam farkını çarpıcı bir biçimde dillendirmiş kitabın yazarı. Adını duymadığımız birçok adamı tanıyoruz kitap sayesinde. Ve kendilerini erkekten sayan müsveddeleri de aynı zamanda. Adam kayırdı derler diye kendi oğlunu yurt dışı eğitimine göndermeyen Hasan Ali Yücel’den Can Yücel’e. Mehmet Haberal’dan Gazi Yaşargil’e, kimlerin adı yok ki kitapta!
