“Sakin göllerin kuğusuyduk, salınarak suyun yanağında 
Yarılan ekmeğin buğusuyduk 
Gözüm yaşarıyor yüreğim kanıyor 
Olmasaydı sonumuz böyle 

Biri saksımızı çiğneyip gitti, biri duvarları yıktı 
Camları kırdı, fırtına gelip aramıza serildi 
Biri milyon kere çoğaltıp hüzünleri, her şeyi kötüledi 
Bizi yaraladı, biri şarabımızı döktü, soğanımızı çaldı 
Biri hiç yoktan vurdu kafeste kuşumuzu ciğerim yanıyor 
Yüreğim kanıyor olmasaydı sonumuz böyle 

Gözüm yaşarıyor yüreğim kanıyor 
Olmasaydı sonumuz böyle 

Dağlarda çoban ateşiydik, dolanarak mavzer yatağında… 
Ceylanın pınara inişiydik… 
Göğsüm daralıyor, yüreğim kanıyor,

Olmasaydı sonumuz böyle 

Birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş 
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe. Hep aynı yerde 
Karşılaşırdık tesadüf bu, birer tomurcuktuk hayatın 
Kollarında, birer çiğ damlasıydık bahar sabahında gül 
Yaprağında, dedimya hiç yoktan susturuldu şarkımız 
Yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor 
Bitmeseydi bizim öykümüz böyle 

Göğsüm daralıyor, yüreğim kanıyor 
Olmasaydı sonumuz böyle…” 

    Bir Yusuf Hayaloğlu şiiri. Yeni yıl duygularımı yansıttığı için sevdim ben bu şiiri. Ne yazık ki, gelen yılın dostluk, barış, birlik, beraberlik getirmeyeceği daha yılın ilk dakikalarında belli oldu. İçinde yaşadığımız korkunçluklar hakkında susmayı tercih ediyorum artık. Bu hakkımı kullanacağım bir süre. Bakalım gelen günlerde daha neler yaşayacağız hep birlikte…