Bayramın birinci günü de bitecek birazdan. Günün diğer günlerden farkı yok esasen. Hani derler ya, deliye her gün bayram diye işte aynen öyle. Dolar çıkmış, TL değer yitirmiş kimsenin umrunda değil. Adam, yastık altlarınızı boşaltın diyor, vatandaş boşaltmıyor, milletin gözü önünde o dolarları yakıyor. Eee, yakınca dolarları, TL şıpadanak değer kazanacak sanki.ya o elma yeniği telefon ve tabletlerin ekranlar önünde kırılmasına ne dersiniz?
Adamlar kendileri ellerinden düşürmüyorken vatandaşın bu halini nasıl açıklamalı?
Bence Aziz Nesinlik bir toplum olduk vesselam. Hani o bizim toplum için, halkın yüzde altmışı… diye başlayan meşhur sözünü anımsadım. Ülkenin zenginleri, servetlerine servet katarken, bizim zavallı vatandaş, yastık altında kefen parası diye koyduklarını, memleket kurtulsun diye feda ediyor ya! Trajikomik bir durum. Sonra acısını yine kendisi çekiyor milletin. O büyük büyük iş adamları, hala dövizle iş görmeye devam ediyorlar. İktidar ortağının zulasındaki dövizle ne kadar Servet sahibi olduğunu daha kısa bir süre önce öğrendik basından.
Seçim öncesi bol bol vaatlerde bulunan iktidar, maaş katsayısını 3600 yapacaktı güya, hayal oldu. CHP’nin yıllar önce Meclis’e sunduğu önergeleri reddedenler, şimdi tütmüş, onların projeleriyle hareket ediyor, yüzleri bile kızarmıyor. Üstelik bunları vatandaş da biliyor, ama nedendir bilinmez, CHP’yi terör odaklarıyla işbirliği yapmakla suçluyor. Hele genel başkan hakkında söylenmedik laf bırakmıyor. Kılıçdaroğlu’nun Alevi oluşu bu memlekete dert oldu. Oysa Alevilerin ne kadar insan sever olduğunu ağaçtaki kuş, sudaki balık bile biliyor zaten…
Köyde akşam vakti. Güneş tam karşımdan artık o öğle sıcaklığını terketmiş, serin serin esen bir rüzgar eşliğinde yazıyorum bu satırları. Kuş sesleri geliyor etraftan. İbrahim’in köpekleri havlıyor. Acıkmışlar. İbrahim, elinde yem kutusu, su kovası tavuklarını yemliyor. Torunlar, bahçede fink atıyor. Ağaç gölgesinde çay keyfi. Memleketin hali ahvali bu bayram da kimsenin umrunda değil. Eh, mazota zam, benzine zam, otoyola, köprüye zam. Uçağa, gemiye zam. Üreticiye ise memleket fedakarlığı. Tarlada bir lira, manavda on…
Tüketiciye de yazık. Aldığı maaşı, kredilerini ödemeye yetiştiremiyor.
Ama ülkeyi idare edenler, bir gecede kendilerine memurun bir yıllık maaş tutarını bayram ikramiyesi diye alabiliyor. Böyle millete, böyle idare… Ne diyelim, sonumuz hayırlı olur inşallah…
