Ey muktedirler,

            Her gün kan gölüne dönen bir memlekette yaşamanın hüznüyle yazıyorum bu satırları. Öylesine acı dolu ki yüreğim, anlatmak için sözcükler yetersiz kalıyor. Ben böyleysem, yakınlarını terörle yitirenlerin acısı nasıl yansıtılır, size soruyorum?

            Ölmek, onların fıtratında var mı diye yanıtlayacaksınız sorumu! Ya da öldüler ama, yüzleri güzeldi mi diyeceksiniz!

            Haziranda ölmek zor demişti şair Hasan Hüseyin… Gerçekten de haziranda başladı kıyımlar ve ardı arkası kesilmeden devam ediyor. Yüreğimiz yanıyor, içimiz kanıyor ama terör can almaya bütün hışmıyla devam ediyor…

            Kilis’e füzeler atılıyor, biri çıkıp birkaç yaramaz çocuğun densizliği diyebiliyor! Canlı bombalar patlıyor, canlı bomba, patlamayınca yakalanamaz gibi saçma sapan açıklamalar geliyor peşinden…

Kaç terör örgütü var belli değil güzel ülkemde. Bir zamanlar darbeci terör örgütü dediklerine sonradan bizi kumpasa getirmişler diyerek kendini savunanlar, bunun hesabını o dönemdeki emniyet güçlerinden, savcılardan, hâkimlerden sormaya kalkıyorlar. Bir zamanların haklısı hâkim ve savcılar, polis ve jandarmalar şimdi fail koltuklarına oturtuluyor… Peki, o zamanlarda, ben darbecilerin savcısıyım diyenlere ne oldu?

                                     HATIRIM KALIR!

Şu 1 Mayıs İş ve Emek Bayramı sadece solcuların, sosyal demokratların, iktidara muhalefet eden sol tarafların mı bayramı anlamadım gitti! Oysa devlet, öteden beri bu günü bahar bayramı diye kutlamaktan vazgeçip resmen işçinin, emekçinin bayramı olarak ilan etti. Meydanları dolduranlara bakıyorum, iktidar kanadından ya da kendilerini sağ diye nitelendiren siyasilerden eser yok. Sadece sağcı işçi ve memur sendikaları bu bayrama sıcak bakıyor ama alanlarda etkili biçimde yer almıyor.  Oysa bari bu günde tek vücut olabilseydik. Bu günde işçinin, emekçinin sorunlarını ağız birliği ile dillendirip, o sorunları çözmenin hal çarelerini arayabilseydik!  Ne gezer… Başımızda kindar ve dindar görünenler oldukça da bu iş galiba ırmakları tersten akıtmaya benzeyecek…

                                      KEL GÖRÜNDÜ

Bahar aylarına girdik ya; her yer yeşilin bin bir tonuna büründü ya, siz gelin bir de şu heyelan bölgesinin manzarasına bakın! İnsanın yüreği burkuluyor manzara karşısında. Kayan toprak yığını, manzarayı korkunç hale getirivermiş. Bir de dökülen hafriyat nedeniyle manzara daha da acayipleşmiş. Devrek’i idare eden devlet ve siyasiler bu manzaradan hiç mi rahatsız olmaz anlamadım gitti…