İçimdeki yazma tutkusunu bir türlü köreltmiyorum. Şu an saat 19,44.
Ve ben, oğlumun evinde, tabletimle baş başayım. Torunum Ege’nin bugün doğum günü. Tuna yoğun bakımda yatarken, onun Doğum gününü kutlayamamak çok acı. Hem de acıların en acısı. Nöroloji servisinde boş yer olmadığından, yoğun bakımda tutuluyor. Bu da büyük şans bizim için. Kocaman İstanbul hastanelerinde boş yer yok. Ana baba günü her yer. Yüzlerce kişi, hastasına yer bulmak için sırada bekliyor. Bu arada siyaseten de işini gören görüyor elbette.
Sizin ayrıcalığınız ne diyeceksiniz adım gibi biliyorum. Eşimin kanser olması, kanserin beyne metastaz yapması! Bundan daha önemli bir ayrıcalık düşünülebilir mi sizce!
Yaklaşık bir haftadır, dünya ile iletişimin kesen eşim, bugün nihayet biraz olsun bilincine kavuştu. Hiç değilse bazı sözcükleri anlayabiliyor. Hemen torunlarını sordu. Çocuklarını sordu. Kızkardeşini sordu. Beş dakikalık görüşte bakışlarımız, kırk iki yıllık birlikteliğimizin ışığıyla parladı hep.
Yoğun Bakım Doktoru, Nöroloji servisinde yer açılınca oraya kaldırılacağını söyledi. Bizi telefonla arayacaklar. Merakla o anı bekliyoruz şimdi.
Yoğun bakımda eşimi görünce iki yıl öncesini anımsadım. Benzer biro dada ben yatıyordum. Beyin ameliyatı olmuştum. Hem de öyle basit bir ameliyat değil!
İşte, birden o günlere döndüm.
Şimdi de canımın içi yoğun bakımda. Umarım doktorlar yanılmıştır. Umarım metastaz beyinde değildir. Böyle bir olasılığı düşünmek bile korkunç geliyor bana!
Yedi yılı aşkın mücadele ettiği bu amansız hastalıktan bu kez de başarılı çıkacağını sanıyorum. Akşamları, gram uyumadan görüş saatini bekliyorum. Onu görünce dünyalar benim oluyor ama çaresizlik de yıkıyor hepimizi. Per perişanız yani.
Şu İstanbul var ya!
Hani birinin, bir taşına dünyaları değişmediği,
Hani birinin, bin kocadan arta kalan dediği.
Nefret ediyorum inanın.
Burada bulunmaktan, burada yaşamaktan nefret ediyorum.
Buradan kurtulacağım günü heyecanla bekliyorum.
Çünkü bunaldım artık. Çünkü, burada yaşam, ölümle eş değer gibi geliyor bana…
Yakında yeniden görüşmek dileğiyle…
