Yıl bin dokuz yüz yetmiş. Tam iki bin yedi yüz işçi, alın teriyle kazandıkları paraları birleştirerek kurdular DEVREKTAŞ’ı. İki bin beş yılına kadar üretim faaliyetlerini sürdürdü. Yüzlerce işçinin ekmek kapısı oldu fabrika. Orman bölgesine çok yakışan bu fabrika, kişisel çıkar peşine düşenlerin elinde çok kötü yönetilerek iflas ediverdi. O muhteşem görüntüden geriye bir virane kaldı açıkçası. Yıllar yılı makinaları çalışmayan fabrika, bir hurda yığını haline geliverdi. Şimdi bir başka ucube olarak durup duruyor Zonguldak yolu solunda…

    İşçinin, emekçinin sırtından geçinmeyi marifet sayanlar, şimdi ortada bıraktıkları o ucubeyle herhalde gurur duyuyordur kim bilir! Binlerce işçinin alın terini, gelecek umutlarını yok eden o emek hırsızları şimdi oturdukları yerde, ellerinde viski kadehleri ve puroları becerdikleri işin hakkını veriyorlardır herhalde!

    Devrek’i küçültenler; işsiz, aşsız bırakanlar şimdi siyasetin doruğunda bu kez de siyaseten Devrek’i nasıl çökertebiliriz diye kafa yoruyordur kim bilir! Alay’ı çökerttiler; yerine cezaevini layık gördüler. Kereste fabrikasını çökerttiler; yerine koca koca apartmanlar diktiler. Orman İşletmesinin o uygulama alanını da şimdilerde sanırım alışveriş merkezi için hiç edecekler. Süt Fabrikası zaten yanlış politikalar sonucu yapılmıştı; yerinde şimdi kereste atölyesi var. Hiç değilse orası bir işe yaramış görünüyor…

    Egemenlik alanı da hiç edildi. O güzelim piknik alanına engelsiz yaşam diye yerleşkeler yapıldı. Oysa orası daha bir geliştirilebilir, Zaten beton yığını haline gelmiş ilçeye soluk veren bir yeşil alan haline getirilebilirdi. Gerçi, belediye seçimlerinde her adayın projelerinde oranın ilçeye yaraşır bir alan olması projeleri fink atıyordu meydanlarda ya… Yüzme havuzundan hamamına; her tür sosyal aktivitenin gerçekleştirilebileceği mekânlara kadar albenili projelerdi onlar… Ne oldu o projelere? Hani seçimi kazananın o egemenlik parkı projesi? 2019 seçimlerinde mi halkın önüne bir kez daha allanıp pullanıp sunulacak!

    Devrek, işsizliğin tavan yaptığı, esnafın siftah bile yapamadığı, ot – yaprağın kımıldamadığı bir kent görünümünde artık. Binlerce göç vermiş; yaş ortalaması neredeyse elli yaşların üstüne çıkmış bir emekli kenti. Bundan sonra Devrek nasıl eski haline döner? Nasıl o bahçeli, cumbalı evleriyle, çitlembik, ıhlamur, dut, ceviz ağaçlarıyla Yeşil Devrek olabilir? Hele o heyelanın korkunç izlerini nasıl giderir? Bilen varsa söylesin lütfen!