Haziran ikinci bahar… Çünkü İkinci kez kazandı İmamoğlu. Hem de ezici bir çoğunlukla. Ve bu memlekete, rağmen seçim kazanmanın güzelliğini tattırdı. İstanbul, yargıya, yürütmeye, yönetmeye baskıcı tutumların dünyanın hiçbir yerinde başarılı olamayacağını gösterdi verdiği oylarla…

   On altı milyon İstanbullu, kendisine değer veren, güvenen, ayrım yapmadan herkese eşit yurttaş kimliği ile yaklaşan adayını buldu sonunda. Sekiz yüz binden fazla oy farkıyla her tür yol ve yöntemlere başvuran, devletin tüm olanaklarını kullanan adayı geride bıraktı. Yaptığı konuşmayla o her zamanki efendiliğini, birleştiriciliğini, insancıl yaklaşımını sergiledi İstanbullulara. Parti ayrımsız herkesi kucaklayacağının sinyallerini verdi. Bu konuşmasıyla gelecekte ülkenin en sevilen en gözde siyaset  adamı olacağının da sinyallerini verdi.

    Malum medyanın adeta dili tutuldu. Ama o her zamanki gibi içlerindeki zehri kusmaya devam ettiler. Meclis çoğunluğunun kendilerinde olduğunu, seçilen adayı çalıştırmayacaklarını bile ima ettiler. Oysa İmamoğlu, şeffaf bir biçimde çalışmalarını tüm İstanbullularla birlikte yürüteceğini açıkça belirtti. Bakalım İstanbullular lehine olan çalışmaları encümen nasıl engelleyecek? Ya da hangi yüzle engel olacaklar?

     Buna cesaret edebilmeleri için mangal gibi yürek olmalı adamda. Halka rağmen kişisel çıkarlar uğruna iş yapma devri ancak saltanat zamanlarında geçerliydi. Oysa biz,   Neredeyse yüz yıldır, demokratik parlamenter sistem çerçevesinde yaşamaya alışmışız.     Bazı zamanlarda önüne ket vurulsa bile. Bundan sonra tıkır tıkır işleyecek sistem. Tek adam saltanatından kurtulmak için her tür engelleri birer birer aşacak. Bu güç Atatürk’ün dediği gibi damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur…