Bir doğa felaketi deprem. Önü ardı bilinmeyen, yalnızca varsayımlarla hareket edilerek yorumlanabilen bir felaket. Belli şiddette depremlerin yıkıcı özellikleri pek olmuyor ama gene de insanda bıraktığı korku ve panik geçmek nedir bilmiyor…
Doksan dokuzda yaşanan iki büyük depremin şokunu henüz atlatamamışken bizi o şokla yeniden karşı karşıya getiriverdi İstanbul depremi.
Deprem öldürmez, umursamazlık öldürür derler eskiler. Gerçekten de doğru. İnsan eliyle yapılan binaların -elbette eksik malzemelerle bunun altını çiziyorum- nasıl yerle bir olduğuna tanık olduk. Özellikle de kamu binalarında sık görülüyor yıkımlar. Ya da kamu denetimindeki binalarda.
Baksanıza 5,8’lik depremde otuza yakın okul kullanılamaz hale gelmiş. Oysa daha ilk günlerde öyle fazla hasar açıklamaları yoktu. Sadece üç beş kişinin hafifçe yaralandığı bilgileri veriliyordu. O gün, İstanbul dışındakiler, yakınları ile iletişim kuramadılar. Haberleşme ağı çökmüştü çünkü! Ya daha şiddetli bir deprem olsaydı?
Deprem sonrası güvenliği sağlayacak sığınma alanları hemen hemen hiç yok. Olanların ise ne kadar güvenilir olduğu tartışma götürür.
Biz ülkece deprem kuşağında yer almamıza rağmen, deprem konusunda yeterli bilgilere sahip değiliz ne yazık ki! Bu yüzden de olur olmaz kişiler yalan yanlış bilgilerle bizi yanıltıyorlar. Birileri de buna göz yumuyor. Ve bilgi kirliliği yüzünden bizler deprem anında nasıl davranacağımızı bilemiyoruz.
Bir de bizlerden yıllarca toplanan deprem vergileri var! Bu paralar nerede? Neden deprem amaçlı kullanılmamış? Bir yetkili, toplanan bu paralarla İstanbul’un üçte birinin rahat edebileceği dayanıklı binaların yapılabileceğini söyledi. Ama ortada para yok ki! Yanılmıyorsam o paralarla yol yaptık diye açıklamalarda bulunmuştu devletin en üstündeki. Demek oluyor ki bizim vergilerimizle yapılan yollardan ve köprülerden yine para ödeyerek geçiyoruz. Sadece bayramdan bayrama birkaç gün ücretsiz. Sadaka verir gibi ne yazık ki!
Deprem korkusuyla yaşarken elektriğe yapılan zamla bir kez daha şoklara girdik. Oysa gündüz saatlerine öyle güzel bir tablo çizmişti ki damat bakan!
Şimdi A’dan Z’ye zam fırtınası bekliyor artık bizi. Gelecek günlerimiz zorun zoru olacak! Yarabbi şükür deyip katlanacak mıyız? Zaman gösterecek…
