Eski yıllarda bir kahvenin kırk yıl hatırı var denirdi. Bu vefa gösterisiydi.
Kişi karşı taraftan zararda görse, oturup kalktığı, sohbet ettiği, selamlaştığı insanları kolayca terk etmez, bir kalemde silip atmazdı, küçük bir kasabada yaşıyoruz yarın yüz yüze bakacağız düşüncesi egemendi.
Utanmak vardı, insanın yüzü kızarırdı.
Bugüne gelince;
Yalancılık, yalakalık ve menfaat her şeyin önüne geçmiş görünüyor.
Dün; “Ata bile binemeyenden Başbakan olmaz” buyuran Süleyman Soylu! Bakanlığı görünce Tayyip beyin kollarına balıklama atladı, Numan Kurtulmuş’u aslında yazmaya değmez… Yerden yere vurduğu AKP iktidarının, şimdi sadık bir uşağı.
***
İnsanoğlu; bir hak arama mücadelesine girerse sırtını dayayacak destekçiler arar. Mücadeleye başlar, yola çıkar… Sonu hüsrandır, birde bakar yola çıktıkları menfaatleri olmadığı için onu terk etmişlerdir.
Maalesef toplumu yozlaştırıp, ayrıştırıp bundan oy devşirenler zannetmesin ki bu hep böyle sürüp gidecek; yola çıktıklarını yolda bulduklarınızla değiştirirseniz, eninde sonunda sonucuna katlanacaksınız.
Bireysel menfaatler, toplumsal menfaatlerinin önüne geçtiği müddetçe, insani değerlerden söz edilemez.
Bakıyoruz; Herkes çocuğum işe girsin, işe girmişse daha iyi yere gelsin, nakil yapılsın, benim işyerimden alışveriş yapılsın gibi sayısız isteklerle siyasetçilerin peşindeler.
Durum bu.
Bu tür beklentiler içindeki vatandaşları da kurum ve kuruluşlar vaatlerde bulunup, iştahını kabartıp, insanları kullanıyorlar.
Bakalım bu nereye kadar devam edecek.
Ne zaman, kahvenin hatırı olduğu günlerimizi hatırlayacağız…
KANİ KARACA
Bugün yaşadığımız siyaset tipi, Özal’lı yıllarda başladı. Kibir ve israf’a Özal’da meyyaldi.
Kani Karaca’yı bugünün orta yaşlıları iyi hatırlarlar.
Meşhur Mevlithan.
O yıllarda Kani Karaca bir vesile ile bir araya geldiği Özal’a sormuş; “Efendim ülkenin durumunu nasıl görüyorsunuz?”
Özal cevaplamış;
“Aynı senin gibi.”
Kani Karaca; görme engelli, bütün dünyası karanlıktan ve duyduğu seslerden ibaret.
İşte bugün, durumda tam böyledir.
Karanlıkta sesler.!
***
Baskı, yıldırma, dayatma gibi unsurlar iktidarı güçlü gibi gösterir.
Fakat gün gelir bir kıvılcım ortalığı yakar geçer… Kendilerini yıkılmaz sanan nice kibirliler kaybolup giderler.
Tarih; bunların ibret dolu hikayeleri ile doludur.
Okuyunuz.
GÜNÜN DÖRTLÜĞÜ: “Herkes namaz, oruçta; hepsi sözünü dinler,
Zikir, Kur’an, sesinden yerler ve gökler inler,
Ha bu din, iman, takva, inan ki hepsi yalan,
Sen onları kendine taptırırsın vesselam.”
(M. Akif Ersoy)
