‘İnsan sevdiğinden vazgeçer mi hiç’ diyorlar.

Ben de diyorum ki; İnsan sevdiğine zulmeder mi?

Sevmedikleri bir tek kulağımızın arkası kaldı.

Şimdi de oraya göz diktiler.

Haydi, bi daha, bi daha, bi daha diyor.

**

Celladına âşık olmuşsa bir millet

İster ezan, ister çan dinlet

İtiraz etmiyorsa sürü gibi illet

Müstahaktır ona her türlü zillet.

Dünya üç beş bilgisizin elinde

Sanırlar ki tüm ilim kendilerinde

Üzülme, eşeği eşek beğenir

Bir hayır var sana bana kötü demelerinde.

Felek ne cömerttir aşağılık insanlara

Han, hamam, dolap, değirmen hep onlara

Kendini satmayan adama ekmek yok

Sen gel de yuh çekme böylesi dünyaya.

Her gün biri çıkar, başlar ben, ben demeye

Altınlarıyla gümüşleriyle övünmeye

Tam işleri dilediği düzene sokar

Ecel çıkıverir pusudan: Benim, ben diye.

Ömer Hayyam

TUVALET TERLİĞİ

Ali efendi ‘hesabınız çetin olacak’ diye buyurmuş.

Hayırdır?

Kim adına hesap soruyorsun?

Öbür tarafta da mülakatı siz mi yapacaksınız?

Siz hesap vermekten muaf mı tutuldunuz.

Vatandaşın bu dünyadaki hesabı çok çetin zaten.

Soğan 30, kıyma 300, bir kap et yemeği 100 Lira olmuş.

Vatandaş bıktı usandı.

Tuvalet terliğine bile razı artık.

ÖNÜMDEKİNİ KALDIR

Vatandaşın biri lokantaya gidip çorba istemiş.

Çorbayı getiren garson sormuş.

-“Arkadan ne alırsınız?”

Bozulan vatandaş cevabı yapıştırmış.

-Sen önce önümdekini kaldır.