Tarih tekerrür ediyor.

Biat kültürü ne gerekiyorsa onu yaptırıyor. Sırttan saplanan hançerlerden söz ediyor acınacak duruma gelen biri.

Onurla eş olan insan bir kez daha zavallılaştırılıyor.

Sonrası mı?

Hiç şaşırmayalım: Bu topraklar damat sadrazamları görmemiş miydi? Görmüştü de...

Tarihin o durdurulmaz akışında gömülmüştü.

**

GÜNÜN ŞİİRİ:

İDAM MAHKUMU

-Deniz’lerden esen yele-

Boynumda ölümüne ilmek dolaşık

Çıkmışım zıvanadan aklım karışık

Koca bir zindan dünya hükmüm verilmiş

Dar ağacı dalında cansızım artık

Açık giden gözümde kara sinekler

Karıncalar böcekler defnimi bekler

Kuru yaprak misali sallanır başım

Dört dönerken içinde yetim bebekler

Tabutumun başında durulur safa

Geride kalanların yüzü kül cefa

Nasıl bilirdiniz der imam efendi

Fazla söze ne hacet gerek yok lafa

Kulak kabartırım da olan bitene

Düşündükçe çıkıyor cinler tepeme

Kalkmış idam cezası ne fayda bize

Uyum kriterleri çerçevesinde

Haykırsam da nafile ölgün sesimle

Buz gibi karanlığın cenderesinde

Ortasından kırmadan önce kalemi

Neredeydi aklınız sorarım size

İnandığım değerler ölüm yasında

Beklerler nöbetleşe kabrim başında

Naçizdir benim boynum bir kıldan ince

Örümcek bağlar fikrim kafa tasımda

Can Ceylan