Büyük şair Ahmet Kutsi Tecer “Orda Bir Köy Var Uzakta” adlı şiirinde ne güzel anlatır Anadolu köylerini. Doğup büyüdüğü, çocukluğunun geçtiği, ona duyduğu özlemini anlattığı bu şiirinde Anadolu ele alınmıştır. Milli Mücadele'den sonra zafer heyecanıyla Anadolu; coğrafyası, insanı, tarihi ve yaşayışla yeniden keşfedilirken yüzünü köye, köylüye çevirmek, kendi değerlerimize sahip çıkmak ve başka kültürleri taklitten kaçınmak anlayışı ortaya çıkmıştır.
“Orda bir köy var, uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.”
*
Bakırcılar Köyü, Devrek şehir merkezinin 10 km. kuzeyinde yer alan bir köydür. Halen 176 kişinin yaşadığı bu köyün nüfusu gurbetçilerle birlikte 900’e yakındır. Köyün Çay ve Eyüpler adını taşıyan iki mezrası vardır.
Bakırcılar Köyü resmi olarak 11 Kasım 1992 tarihinde Komşular Köyü’nden ayrılarak bağımsız bir köy statüsüne kavuştu. İlk muhtarı Güneş Tığ oldu. Şimdiki Muhtarı ise Mesut Gedik’tir.
BAKIRCILAR DİVANI
Prof. Mustafa Akdağ, “Türkiye'nin İktisadi ve İçtimai Tarihi II” adlı eserinin 83. Sayfasında “Bakırcılar Divanı” adlı bölümünde şu tarihi bilgileri verir:
“1870’li yıllarda, kentler dışındaki birkaç köy birleştirilerek bir ‘timar’ teşkil edilir ve bu birimin başına da genellikle savaşlarda yararlık gösteren bir ‘sipahi’ atanırdı. Sipahi'nin yetkisi sadece tarım arazisiyle ilgili işleri yapmak ve savaşlar için asker beslemektir. Yörede birkaç köyün birleşmesinden oluşan bu birliklere ‘Divan’ adı verilirdi.
Devrek'te divanlar; Kavala, Bakırcılar, Has Güneyce, Kozlu Güney, Çomu, Malya ve Devrek adıyla anılırdı. Tapu defterinde tasdikli ve muteber kayıtları ihtiva eden divanlara bağlı köylerin isimleri de şöyleydi: Kavala Divanı'na, Örmeci, Çorak, Karabaşlı köyleri, Bakırcılar Divanı'na Komşular Köyü, Has Güneyce Divanı'na Yazıcıoğlu, Burhanoğlu (Nefsi Yılanca-Yılanlıca) köyleri, Kozlu Güney Divanı'na Kozlukkadı, Kozluçay köyleri, Çomu Divanı'na Sabunlar, Samuç, Mahmutoğlu köyleri, Devrek Divanı'na ise adını aldığı merkez köyü (Hatipoğlu-Gümüşpınar), Müstakimler ve Mekekler Köyü bağlıydı.”
BAKIRCILAR KÖYÜ ŞEHİT VE GAZİLERİ
1- İsmail GEDİK / Hüseyin-Hatice /Çanakkale Savaşı / ŞEHİT
(1897-1917)Bakırcılar Köyü/Çanakkale Çataldere Şehitliği
Not: Eşi Döndü Gedik/ Tığ (Hüseyin Gedik-Selim’anın babası)
2-Kamil TIĞ / İbrahim-Hava / Batı Cephesi 17.Tüm. Nakl.Tbr. / GAZİ
(1889-27 Mayıs 1945) / Bakırcılar Köyü / Bakırcılar Köyü Mezarlığı
Not: Eşi Zeynep Tığ / (Naci Tığ’ın Babası)
3-Tahir KART (Tipis Tahir) /Ahmet-Emine /Güney Cephesi / GAZİ
(1888-6 Nisan 1972) Bakırcılar Köyü / Kayseri Hastanesi tedavi edildi.
Not: Eşi Zeynep / (Arife, Emine, Bayram ve Azime’nin Babası)
4-Muharrem GEDİK / İsmail- ? / Irak Cephesi / ŞEHİT
(1297-30.09.1915) / Bakırcılar Köyü / Selman-ı Pak Muharebesi Şehitliği
5-İsmail GEDİK (Paşa)/İbrahim-Alime / Batı Ceph. 17.Tüm. Nakl.Tbr./ GAZİ
(1889-22.11.1970) / Bakırcılar Köyü / Bakırcılar Köyü Mezarlığı
Not: Eşi Kezban / (Fatime (Pempüş), Bayram, Dursun, Hasan’ın babası)
6-Mehmet Nuri GEDİK / İbrahim-Alime /ŞEHİT
(1890-03.02.1918) / Koca Hamide teyzenin babası-Pireli’nin kayınpederi)
7-Recep ? / 1309-13.10.1915 / Çanakkale Cephesi / Akbaş Hastanesi ŞEHİT
(57. Alay 3. Tbr. 2. Böl.) / Akbaş Şehitliğinde
BAKIRCILAR KÖYÜ TÜRKÜLERİ:
Devrek Rüştü Onur Sanat ve Kültür Derneği (ROSAK) “Devrek Kültürünü ve Türkülerini Derleme ve Araştırma Kurulu tarafından köye ait 15’e yakın türkü derlenmiştir. Bu türkülerin kaynak kişileri başta Kezban Tığ (Kezbancı) olmak üzere Azime Tığ, Necibe Kart, Zeynep Kart, Makbule Küçükkaya, Hatice Tığ, Makbule Tığ, Nazife Gedik, Ermağan Tığ’dır.
Bu türküler ise şöyledir:
Bulamadım Anam Dengimi, Bal Dudu’m, Sepette Kara Üzüm, Ağla Dibi Yemişen, Enterem Var Pembeden, Anam Ağlasın, Karabayır’da Kekik, Dudu Gelin; Zeynebim, İstanbul Hocaları, Zonguldak’ın Treni, Ne Diyeyim Ay Anam, Aşağı Köyün Kavakları ve Yazı Başında Ağla.
Dinleyin:
https://www.youtube.com/watch?v=W-L82ZyRMb4
https://www.youtube.com/watch?v=eaDz7sTyrwU
https://www.youtube.com/watch?v=V7TqusFMg3s
https://www.youtube.com/watch?v=TkZgqO5U6VI
GÜNEYCE YÖRESİNİN KINACI KADINI: KEZBANCI/KEZBAN TIĞ
Güneyce yöresinde Kezbancı olarak bilinen Kezban Tığ, 1896 yılında Komşular Köyü’nün Bakırcılar Mahallesi’nde doğdu. On dört yaşında iken yine aynı köyün Çekirdekçioğlu Mahallesi’nden Sait (Çekirdekçi) ile evlendi. Bu evliliğinden Kamil adında bir oğlu oldu. Eşinin ölümü üzerine (1916), çocuğunu burada bırakarak, töre gereği Dalkıçoğlu Mahallesinde evlendirildi. Bu eşi de askerde kalınca yine kendi mahallesi olan Bakırcılar’da Hacı Tahir ile evlendirildi (1920). Bu evliliğinden Halil, Emin, Behiye ve Enver adlarında çocuğu oldu.
Köyde yaşanan acı tatlı olaylar üzerine yaktığı türkülerle biliniyor. Kına, duvak ve düğün gibi eğlencelerin aranılan insanı olan Kezbancı nineden günümüze onlarca türkü kalmıştır. Bağda, bahçede ve tarlada yaktığı türküleri okumasıyla dikkati çeken Kezbancı, 10 Nisan 1981 tarihinde yaşama veda etti. Mezarı Bakırcılar Köyü’ndeki aile mezarlığındadır.
KÖYDEN FOTOĞRAF KARELERİ:
